ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΑΝΤΖΙΟ, ΓΙΑ ΨΑΡΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ

0 Shares

This post was last updated on Δεκέμβριος 26th, 2019 at 03:08 μμ

Ένας από τους στόχους μου το 2018 ήταν να κάνω περισσότερες μονοήμερες από την Ρώμη. Δυστυχώς τα πιο ωραία μέρη τα βλέπεις μόνο με αυτοκίνητο, αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορεί κανείς να φτάσει με το τρένο και δεν τα έχω εξερευνήσει.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΑΝΤΖΙΟ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ

Το Άντζιο (Anzio) βρίσκεται νότια 51 χλμ. Νότια της Ρώμης και μπορεί κανείς να φτάσει εύκολα με τρένο από το Τέρμινι. Το εισιτήριο κοστίζει λιγότερο από 5 ευρώ και το τρένο πηγαίνει κατευθείαν…οπότε γιατί όχι;

Το Άντζιο φημίζεται κυρίως για την παραλία του: το καλοκαίρι αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους προορισμούς των “Ρωμαίων” για δροσερές βουτιές. Πολλοί έχουν και εξοχικά εδώ: για πλάκα κοίταξα στα μεσιτικά τις τιμές των ακινήτων και μπορώ να σου πω ότι έαν δεν έχεις τουλάχιστον 200.0000 ευρώ στην άκρη, δύσκολα το παίρνεις το εξοχικό σε αυτήν την περιοχή.

Εκτός από την παραλία, το Άντζιο είναι και μικρό λιμάνι. Ή μήπως να πω καλύτερα μαρίνα;

Έχει πολλά ψαροκάικα και πολλές ψαροταβέρνες. Επίσης απο εδώ φεύγουν τα πλοία που σε πηγαίνουν στο νησιά Ponza, Palmarola και Ventotene. Πάλι, αυτά τα νησιά είναι περισσότερα γνωστά στους εύπορους Ρωμαίους, που έχουν ήδη προνοήσει και αγοράσει εξοχικά όπου πηγαίνουν τα Σαββατοκύριακα του ζεστού ιταλικού καλοκαιριού.

Οι τουρίστες λοιπόν γνωρίζουν την περιοχή για την παραλία με τα κρυστάλλινα νερά και έρχονται κυρίως το καλοκαίρι. Άλλοι, κυρίως Αμερικανοί έρχονται γιατί έχουν θάψει ίσως κάποιον εδώ: στο Άντζιο έλαβε χώρα μια από τις σημαντικότερες μάχες του Β Παγκοσμίου Πολέμου όπου έχασαν τη ζωή τους πάνω από 7000 στρατιώτες. Ένα μεγάλο μέρος αυτών είναι θαμμένο στο αμερικάνικο νεκροταφείο (που παρότι πολλοί ταξιδιωτικοί οδηγοί το προτείνουν είπα να παραλείψω αυτή τη στάση στην εκδρομή μου!).

ΦΡΕΣΚΟ ΨΑΡΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Wanted to eat there..maybe next time!

Μια τρίτη κατηγορία επισκεπτών της περιοχής είναι οι ντόπιοι και οι Ρωμαίοι: έρχονται όλο το χρόνο για να φάνε φρέσκο ψάρι δίπλα στο κύμα. Υπάρχουν πάρα πολλές ψαροταβέρνες και σου ανοίγει οι όρεξη μόνο και μόνο όταν είσαι εκεί!

Αποφάσισα και εγώ λοιπόν να πάω να φάω φρέσκο ψάρι αλλά έλα μου ντε που δεν ήμουν η μόνη…παντού ήταν όλα με κράτηση, οι ουρές έξω από τα εστιατόρια έφταναν την μια ώρα αναμονής ενώ σε άλλα μου είπαν ότι το ψάρι…τους τελείωσε!

Ήταν μια όμορφη ηλιόλουστη Κυριακή του Ιανουαρίου και την ιδέα «πάμε να φάμε χταποδάκι και κρασάκι» δύο βήματα έξω από την Ρώμη την είχαν πολλοί Ρωμαίοι.

Δεν πειράζει λοιπόν, πίτσα στα γρήγορα και παγωτό! Αλλά και εδώ πάλι ουρές…ο μέσος Ρωμαίος είναι δυστυχώς σαν τον μέσο Έλληνα: το αυτοκίνητο θα το πάρει παντού και θα το παρκάρει όσο πιο κοντά γίνεται στο μαγαζί. Αποτέλεσμα; Σε ένα μικρό παραθαλάσσιο μέρος όπως το Άντζιο την Κυριακή γινόταν ένα αλαλούμ, με ατελείωτες ουρές, κορναρίσματα και καυσαέριο. Ενώ με το τρένο έκανα μόλις 1ώρα να γυρίσω στη Ρώμη έμαθα από άλλους γνωστούς ότι την ίδια μέρα έκαναν με το αυτοκίνητο 3 ώρες!