Ζώα στην Ιταλία: μια όμορφη ιστορία

This post was last updated on Οκτώβριος 2nd, 2022 at 09:47 πμ

Δεν ξέρω πώς φέρονται “στο εξωτερικό” στα ζώα, αλλά ξέρω σίγουρα πώς φέρονται στην Ιταλία, καθώς τα βλέπω από πρώτο χέρι τα τελευταία 3 χρόνια.

Σεβασμός, κατανόηση και αγάπη: αυτό κυριαρχεί λοιπόν στην γειτονική χώρα. Σε αντίθεση λοιπόν με την Ελλάδα, μπορώ να πω ότι η Ιταλία είναι σε πολύ ανώτερο επίπεδο στο θέμα “δικαιώματα και φροντίδα κατοικίδιων”. Κάτι αντίστοιχο είδα και στη Γαλλία, ειδικά στη Τουλούζη με το γνωστό cat caffe της.

Δεν έχω δει ποτέ αδέσποτο.

Η Κίρα, σκυλάκι υιοθετημένο από το “μπόγια”

Ποτέ όμως. Το να παρατήσεις το σκυλί σου ή τη γάτα σου στο δρόμο, ΔΕΝ γίνεται, δεν το κάνει κανένας και στις περιπτώσεις που η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, υπάρχουν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Μάλιστα πολλοί δεν αγοράζουν κατοικίδιο, πηγαίνουν κατευθείαν εκεί κατευθείαν να υιοθετήσουν.

Τα σκυλιά επιτρέπονται -σχεδόν- παντού.

Τα σκυλάκια ξενοδοχείου στο Ρίμινι- ασορτί με τους καναπέδες-

Έχετε δει πολλές φορές ζώα στο μετρό στην Αθήνα; Στα λεωφορεία; Ακριβώς. Η ελληνική νομοθεσία λοιπόν, λέει πώς το σκυλί πρέπει να είναι σε κλουβί. Δηλαδή εάν έχεις ένα Λαμπραντόρ, τι κάνεις;

Στην Ιταλία ο νόμος λέει ότι μπορεί να είναι σε κάθε βαγόνι ή σε κάθε λεωφορείο, μέχρι 1 σκυλί. Αυτό γιατί εάν είναι δυο μπορεί να τσακωθούν. Η αλήθεια είναι ότι μια φορά είδα ένα τσιουάουα να λυσσάει μέσα από την τσάντα μιας κυρίας  σε ένα λυκόσκυλο, αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία.

Τα σκυλιά είναι τόσο μαθημένα και τόσο ήρεμα, που μπαίνουν στο μετρό, γεμάτα κόσμο και κάθονται ήσυχα -ήσυχα σε μια γωνιά. Τόσο ήσυχα που πολλές φορές ούτε που τα βλέπεις.

Το ίδιο και στα μαγαζιά: θα πας για ψώνια και φυσικά θα πάρεις και το τετράποδο μαζί σου.

Τα περιττώματα του σκυλιού τα μαζεύουν. 

H υιοθετημένη “Γκούστο” που φοβάται ακόμα και τη σκιά της!

Χαίρομαι που στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια κάτι κινείται, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται το αυτονόητο- ότι είμαστε υποχρεωμένοι να καθαρίσουμε τα περιττώματα του σκυλιού μας- και όλο και περισσότεροι αντιδρούν όταν κάποιος δεν το κάνει.

Στην Ρώμη λοιπόν έχω δει μόνο σε συγκεκριμένο τετράγωνο κόπρανα σκύλων στο πεζοδρόμιο και υποψιάζομαι ότι ο ένοχος ή οι ένοχοι είναι της γειτονιάς. Εάν περπατήσετε όμως το 90% της πόλης δεν θα βρείτε πουθενά ακαθαρσίες σκύλων.

Τέλος, τα σκυλιά ξέρουν να συμπεριφέρονται. 

Δεν ξέρω γιατί αλλά η εικόνα του σκύλου που γαβγίζει ασύστολα από τα μπαλκόνι που επιτίθεται σε ξένους, που ακούει ένα θόρυβο και τρελαίνεται, στην Ιταλία δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει! Ή τα έχουν εκπαιδεύσει ή ο τρόπος ζωής είναι τέτοιος που εκπαιδεύονται από μόνα τους. Τι να πω.

Το σίγουρο είναι ότι το τετράποδο κατοικίδιο στην Ιταλία είναι μέλος της οικογένειας και αντιμετωπίζεται ισάξια, με όλα τα δικαιώματα που του αντιστοιχούν.